نتایح جستجو

(شكلك پرپر كردن غمها)

[IMG]آخه كسي نيس كه مشاعره كنه ولش كن من ميرم[IMG]اصنم غمين نميشم[IMG]

[IMG] بيا ديگه من غمين ميشم ها..

بيا ديگه هيشكي نيست با هم مشاعره كنيم چند وقته مشاعره نكردم بيا ديگه نيگااااااااااااااااااااااااااااااااااه

به به فانوس جان حال احوال دارم ميرم با يكي از رفقا تالار مشاعره يه دست مشاعره بزنيم تو رگ نمياي شما؟

به به ببين كي اينجاست حال احوال دوست جون نمياي بريم تالار مشاعره يه دست شعر بزنيم .....

دوش بار غم دل لبریز شد خنجر غصه ی قلبم تیز شد غنچه ی اشکم شکفت و هیچ کس می نیامد سوی دل فریادرس هیچ کس محرم راز دل نبود گشته سینه از سیاهی ها کبود دل بریدم از همه کس در زمین دست ها سوی خداوند امین ای خداوند کریم و مهربان ای که هستی آشنا بر هر زبان می تپد از درد قلب خونالود من کیست مونس مرا در...

به سراغ تو کنون می آیم نرم آهسته وسرد که مبادا بزند خدشه ای براین دل نازک همچون شیشه شیشه ات میشکند گر خورد پای بدان یاکه بادی بوزد یا اگر صدای قلبم برسد به جدار نازکش دل من غمگین است ز غم درد و فراغ نتوانم دیدن به دل تو درد و داغ پس بیا شادی کن که شوم ز شادی...

دير گاهي است در اين تنهايي رنگ خاموشي در طرح لب است. بانگي از دور مرا مي خواند، ليك پاهايم در قير شب است. *** رخنه اي نيست در اين تاريكي: در و ديوار بهم پيوسته. سايه اي لغزد اگر روي زمين نقش وهمي است ز بندي رسته...

منم كه شهره شهرم به عشق ورزيدن منم كه ديده نيالوده ام به بد ديدن

خیام زمانه از کسی دارد ننگ کاو در غم ایام نشیند دلتنگ می نوش در آبگینه با ناله چنگ زان پیش که آبگینه آید بر سنگ

رفته بودم سر حوض تا ببینم شاید، عكس تنهایی خود را در آب آب در حوض نبود. ماهیان می گفتند: ((هیچ تقصیر درختان نیست. ظهر دم كرده تابستان بود، پسر روشن آب، لب پاشویه نشست و عقاب خورشید، آمد او را به هوام برد كه برد. *** به درك راه نبردیم به اكسیژن آب. برق از پولك ما رفت كه رفت. ولی آن نور درشت، عكس...

و پيامي در راه روزي خواهم آمد، و پيامي خواهم آورد. در رگ ها، نور خواهم ريخت. و صدا خواهم در داد: اي سبدهاتان پر خواب! سيب آوردم، سيب سرخ خورشيد.

عرض ادب دوستم احوالت به خوبي همه ي خوبيها[IMG][IMG]

اتفاقا خيلي دوست دارم جواب ميدي. حتما با جان و دل جوابتو پذيرا هستم دوستم. فكرشم نكن كه ناراحتي باشه.

ارزانترین و زیباترین لوازم آرایش صورت ، لبخند است.

زندگی مثل یک تابلو نقاشی است ، با این تفاوت که در آن از پاک کن خبری نیست.

اعتبار همه چیز نه در ارزش آنها ، که در معنای آن هاست.

زندگی خیلی کوتاه است ، ولی آنقدر بلند هست که آن را تباه نکنیم.

[IMG] ببينم ناراحت شدي؟