الهی! مرا وامگذار! در برهوتی که سایهسارش جهل، میوهاش شکّ و آبشخورش وسوسهگاه شیطان است!
الهی! مرا بیاموز، آنچه را که صلاح من در آن است، و آنچه را که مرا از تنزّل و سقوط از «مقام انسانی» میرهاند!
الهی! دستم بگیر که سخت تنهایم! تنها؛ مثل وامانده از کاروانی که واپسین لحظههای ارغوانی خورشید...