گل گلدون من
* * *
گُل گُلدونِ من شکسته در باد
تو بیا تا دلم نکرده فریاد
گُل شببو دیگه شب بو نمیده
کی گُل شببو رو از شاخه چیده؟
گوشۀ آسمون، پُر رنگینکمون
من مثِ تاریکی، تو مثل مهتاب
اگه باد از سرِِ زلف تو نگذره
من میرم گُم میشم تو جنگل خواب
گُل گُلدونِ من، ماه ایوونِ من
از تو تنها شدم...