یک مشت ابرِ سیاهِ بلاتکلیف , دوره ام کرده اند
بلاتکلیفم . .
ذهنم اندازه ی قواره ام نیست
دهانم پُر از حرفهاییست که سنگینی می کند بر آرواره هایم !
امروز اندازه ی تمامِ علامتهایِ سوالِ عالم , جان درد دارم
اندازه ی کوچه هایِ بن بستِ گوش هایت , چه تلخ ساکت شده ام !
شاید هم انتهایِ تنها پیچِ...