نتایح جستجو

خانه ای خواهم ساخت آسمانش آبی باز باشد همه پنجره هایش به پذیرایی نور ساخت باغچه اش پر ز نسیم حوض ماهی پر آب قامت پاک درختانش سبز وترا خواهم خواند که در این خانه کنارم باشی سینه آینه تصویر تو را می جوید که در آیی چو نور توبه این خانه بیا در خیابان امید کوچه باور سبز نبش...

شاید پاک ترین هوای دنیا متعلق به لحظه ای است که دلمان هوای هم می کند ... !

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من ... دل من دانــــد و مــن دانـــــــم و دل دانـــــد .... و من ... !

دلم يک اتفاق می خواهد! يک تلفن نا آشنا با بی ميلی تمام جواب دهم و صدای تو...

ما بدهکاریم به یکدیگر ... و به تمام دوستت دارم‌های ناگفته‌ای که پشت دیوار غرورمان ماندند و ما آنها را بلعیدیم تا نشان بدهیم منطقی هستیم حالا ما مانده‌ایم و این همه بدهی و این همه دوست داشتن‌های فروخورده و یک جفت قلب و احساس زخمی و یک جفت غرور سالم اما مخرب ...

با تو هستم ای قلم! با تو ای همراه و ای همزاد من ... سرنوشت هر دومان حیران بازی های زشت سرنوشت شعرهایم را نوشتی دستخوش! اشک هایم را کجا خواهی نوشت؟

خوابم نمی برد کنار توام و باز هم دلم برایت تنگ می شود ! این بار من می گویم ... . . . " مرا ببوس " ...

می دانم که می ایی! با یک هدیه از سمت خدایاورم می شوی دلم از معجزه هایت میلرزد! میتوانی ناممکن را برایم ممکن کنی! خدا نزدیک است.

اگر می شد صدا را دید چه گلهایی! چه گلهایی! که از باغ صدای تو به هر آواز می شد چید. اگر می شد صدا را دید... شفیعی کدکنی

هر قدر هم که دور باشی شب، ماه که می‌تابد کنار پنجره بیا و خوب نگاه کن! دل‌ام خوش است جایی را می‌بینم که تو هم نگاه می‌کنی...

آهای همیشگی ترینم تمام فعلهای ماضیم را ببر چه در گذر باشی چه نباشی برای من استمراری خواهی بود ....من هر لحظه تو را صرف میکنم..

مثل شهاب سنگی از من می گذری ! روشن می شوم به لبخندی ... و لحظه ای بعد دوباره تاریکی ...!

خاطرات کودکیم را ورق می زنم و یک به یک، عکس ها را با نگاهـم می نوشم عکس های دوران کودکی ام طعـم خوبی دارند ...

تو در منی مثل عکس ماه در برکه در منی و دور از دسترس من سهم من از تو فقط همین شعرهای عاشقانه است و دیگر هیچ. ثروتمندی فقیرم مثل بانکداری بی پول من فقط آینه ی تو هستم.

شعرم نمی آید! اما، کلامی نو؛ چه،با شکوه می شود، لب هایم ، از کشمکش سُرب و رنگ... و ... ...با شکوه تر، هم آغوشی لب های تو در من!! لب های بی سُرب...بی رنگ!! اکنون، بی هیچ دلواپسی، مرا ببوس آرام، ... اما عمیق!! شاید، عشق، همین است... سارا آرامش

بوی سیب که پیچید در میان ما تو مرا گم کردی و من تمام دنیا را !

کلاف زندگی ام که گم شد در جایی نامعلوم کسی پیدایش کرد و به جایی دور برد نمی دانم چگونه می بافدش که مرا این جا بی سرنوشت می نامند...

از پشت این پرده خیابان جور دیگری است درها پنجره ها درخت ها دیوارها و حتی قمری تنبل شهری... همه می دانند من سال هاست چشم به راه کسی سرم به کار کلمات خودم گرم است...

هر چه از من دور می شوی سایه ات بزرگ می شود می افتد روی زندگی ام سیاه می شود روزگارم...

دوست داشتن دلیل نمی‌خواهد ولی نمی‌دانم چرا خیلی‌ها و حتی خیلی‌های دیگر می‌گویند این روز‌ها دوست داشتن دلیل می‌خواهد و پشت یک سلام و لبخندی ساده دنبال یک سلام و لبخندی پیچیده و دنبال گودالی از تعفن می‌گردند