نتایح جستجو

بهانه ای برای از عشق تو مردن به بهانه دیدن باران ، آمدم به سوی تو ، به بهانه اینکه به یادت هستم در زیر باران قدم زدم و ای کاش تو در آن لحظه در کنارم بودی… به بهانه دیدن ستاره ها ، هر شب را به عشق تو بیدارم ، شاید روزی همه بفهمند که تویی تک ستاره آسمان قلبم… به بهانه ساحل ، غرق شدم درون دریا ،...

الَّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا و نَبیـِّنا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ بارخدایارحمت فرست به آقا و پیغمبر ما حضرت محمد و آلش مَااختَلَفَ المَلَوانِ وتَعاقَبَ العَصراَنِ مادامی که کشتی رانان در رفت وآمدند و شب وروز وَکَرَّالجَدیداَنِ واَستَقبَلَ الفَرقَداَنِ وَبَلِّغ تکرار میشود وستارگان باز می تابند...

نیستی ... مدتهاست که میان هیچ کدام از این اتفاق های همیشگی نیستی ! و من در نبودنت عادت کرده ام که "یازدهِ" تمام ساعت های دنیا را یک به یک هورت بکشم و تو را میان تمام حادثه های بی ربط به تو جست و جو کنم ...!

در دل چگونه یاد تو می میرد یاد تو یاد عشق نخستین است یاد تو آن خزان دل انگیزیست کو را هزار جلوه ی رنگین است بگذار زاهدان سیه دامن رسوای کوی و انجمنم خوانند نام مرا به ننگ بیالایند اینان که آفریده ی شیطانند اما من آن شکوفه ی اندوهم کز شاخه های یاد تو می رویم شبها ترا بگوشه ی تنهایی...

خواب دیدم از تو دور شدم وای که عجب خواب بدی گفتم بیا با هم بریم گفتی که راه رو بلدی ...!

. . تو فقط کمی آسمان برای کوچیدنِ ابرهایم به من ببخش ... من قول می دهم رعدی شوم بر آغاز باران هایت !

و خنده ای تلختر از همیشه! مگر میشود ... چه کنم دست خودم نیست این قصه آسمانی همیشه ابریست! و تو ... بگذریم!!!

دنیای عجیبی ست تو نمی فهمی ... نمی دانی ... نیستی ... من می فهمم نبودنت را ... می دانم عشق نیست و ... هستم ...

کم کم محو می شوی در خاطرم ! مثل مه آخر جاده ...

می‌آیی می‌روی بی آنکه دیده باشی‌ام که رفت و آمدت را دیده‌ام ... می‌گویی می‌گریی بی آنکه در گریه، اشک مرا هم دیده باشی ... می‌خندی بی آنکه لبخند مرا ترجمه کرده باشی ... من خنده خنده گریه می‌کنم ! من گریه گریه آب می‌شوم ... من بی آنکه آمده باشم، می‌مانم بی‌آنکه رفته باشم، می‌فهمم ...

برایم آواز بخوان تا سکوت را فراموش کنم اینجا دیوارها ... روزها ... خاکستریست ! اما من میخندم ... در انتهای محو ترانه ای به سختی ایستاده ام صدایت دور است ... بسیار دور ... صدایت را میشنوم ... سخت ... گنگ ! بالهایی می خواهم که مرا با خود ببرند دورتر از خورشید ... دور تر از ماه ... من می خندم شب و...

یک چیز در این دنیا هست که چرا ندارد دلیلش را نپرس جبران ندارد نور من برای خودم به تو گل دادم مافاتی نیست بازنده ندارد این قمار می فهمی؟ اشک دارد و دلتنگی و انتظار ...

به پایان این سطرها که نزدیک می شوم درست در کنار این نقطه های منتهی به تنهایی می فهمم مدتهاست مخاطب متن هایم به خواب رفته است ! . . . تقصیر تو نیست ما طناب هایمان را به نهال های تردید بستیم و در دره های فراموشی تاب خوردیم ... . . . تقصیر من نبود من حرفایم را ... در فنجان ها ی ترک خورده...

پاک باش ! مثل آسمان ... مثل دریا ... مثل نقاشی من ... مثل خدا ... مثل مداد رنگی ... . . . ساکت باش ! مثل سایه ... مثل خاک... . . .

چشمانم سیاه بود دیدگانم هم سیاه شد به شوق باران زیر چتر نرفتم! آخرش هم باران نبارید و شکستم! بزار بدانند که اهل اینجا نیستم! که فردا را ... ... ای باران... یادت باشد!

به چشم هایم نگاه کن تا باور کنی نمی توانم باور کنم مرا دوست داری ...! . . .

او سايه ي من است دور ِ دور ... او يك سو من سويي ديگر ! . . .

آخرین نشانه ات را که زدودم دیدم دلم برایت تنگ شده است ... هرچند من اگر رفتم از تو هم خبری نشد ! . . .

از تو سکوت می‌ماند ... از کوه برفی که آب نمی‌شود ... و از عشق خاطره‌ای که دوستش ندارم !

هیچی نگو! آروم بشین! همه صداها رو قطع کن! سکوت مطلق! یه لیوان آب بردار! آروم بنوش! . . . حالا اگه دوست داشتی دو خط بنویس! از خودت! از حست! از این سکوت! ...