چه احساس خوبیه وقتی می شنویم کسی می گوید :
مـــواظـــب خـــودت بـــاش !!!
اما خیلی بهتر از اون اینه که می شنویم کسی می گوید :
خـــودم هــمــیــشـــه مـــواظـبــتــم !!!
خدای من!
چقدر دوست دارم که وقت مناجات خدای من بخوانمت، الهی … ربی …
این حس مالکیت، این که تو خدای من هستی …
انگار همه ی حفره ها و جاهای خالی را پر می کند
وقتی که میگی :
دیگه برای همیشه فراموشش کردی
و هیچ احتیاجی بهش نداری و تمام بد و بیراه های دنیا رو نصیبش میکنی....
دقیقا همون زمانیه که:
بیشتر از همیشه دلت برایش تنگ شده...