نتایح جستجو

دلم از خیلی روزا با کسی نیست تو دلم فریاد و فریادرسی نیست شدم اون هرزه گیاهی که گلاش پرپر دستای خار و خسی نیست دیگه دل با کسی نیست دیگه فریادرسی نیست آسمون ابری شده دیگه خار و خسی نیست بارون از ابرا سبک تر می پره هر کسی سر به سوی خودش داره مثل لاک پشت تو خودم قایم شدم دیگه هیچ کس دلمو نمی بره...

عصر ما عصر فریب عصر اسمای غریبه عصر پژمردن گلدون چترای سیاه تو بارون شهر ما سرش شلوغه وعده هاش همه دروغه آسموناش پر دوده قلب عاشقاش کبوده کاش تو قحطی شقایق بشینیم تو یه قایق بزنیم دل و به دریا من و تو تنهای تنها خونه هامون پر نرده پشت هر پنجره پرده قفسا پر پرنده لبای بدون خنده چشما خوئه...

اگه هم صدام بودي هيشكي حريفم نميشد كوه اگه رو شونه هام بودي كمرم خم نميشد تو اگه خواسته بودي تو اگه مونده بودي موندني ترين بودم عمق صدام كم نميشد اگه زخمي مي شدم به دست تو مرحم بود زخم قيمتيِ من محتاج مرحم نميشد اگه بارونِ عزيزِ با تو بودن مي گرفت گل سرخ قصه مون تشنه ي شبنم نميشد...

بوی عیدی، بوی توپ، ...بوی کاغذ رنگی بوی تند ماهی دودی، وسط سفره‌ی نو بوی خوب نعنا ترخون سر پیچ کوچه‌ها [بوی یاس جانماز ترمۀ مادر بزرگ] با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگیمو در می‌کنم شادی شکستن قلک پول وحشت کم شدن سکه‌ی عیدی از شمردن زیاد بوی اسکناس تا نخورده‌ی لای کتاب با اینا زمستونو...

باد پیچید در ترانه برگ برگ ، لزرید از بهانه باد هرکجا برگ خشک بود ،افتاد باغ نالید و گفت: «باد ، مباد!» در شگفتم ،گناه باد چه بود؟ برگ خشکیده بود ،باد ربود. باد ،هرگز نبود دشمن برگ مردن برگ ،دست باد نبود.

باد پیچید در ترانه برگ برگ ، لزرید از بهانه باد هرکجا برگ خشک بود ،افتاد باغ نالید و گفت: «باد ، مباد!» در شگفتم ،گناه باد چه بود؟ برگ خشکیده بود ،باد ربود. باد ،هرگز نبود دشمن برگ مردن برگ ،دست باد نبود.

باد پیچید در ترانه برگ برگ ، لزرید از بهانه باد هرکجا برگ خشک بود ،افتاد باغ نالید و گفت: «باد ، مباد!» در شگفتم ،گناه باد چه بود؟ برگ خشکیده بود ،باد ربود. باد ،هرگز نبود دشمن برگ مردن برگ ،دست باد نبود.

شب خوش شیما..............بابت وقت و زمان ممنون که اختصاص دادی

عاشق چی کی .......عاشق بوی کبریت..........یه ساز شکسته دارم....همین خبری نیس.......................................................................... شب خوش نیلو خانم

باد پیچید در ترانه برگ برگ ، لزرید از بهانه باد هرکجا برگ خشک بود ،افتاد باغ نالید و گفت: «باد ، مباد!» در شگفتم ،گناه باد چه بود؟ برگ خشکیده بود ،باد ربود. باد ،هرگز نبود دشمن برگ مردن برگ ،دست باد نبود.

چشای آبی تو مثل یه دریا میمونه دل خسته منم مثل یه ماهی میمونه ماهی خسته من می خواد تو دریا بمونه ماهی خسته من می خواد تو دریا بمونه ماهی دوست داره خونه ش همیشه تو دریا باشه بوسه بر موج بزنه کنار ماهیها باشه ماهی خسته من بذار تو دریا بمونه ماهی خسته من بذار تو دریا بمونه ماهی اگه تنها باشه خسته...

پشت این پنجره ها دل می گیره غم و غصه‏ی دلو تو میدونی وقتی از بخت خودم حرف میزنم چشام اشک بارون میشه تو میدونی عمریه غم تو دلم زندونیه دل من زندون داره تو میدونی هر چی بهش میگم تو آزادی دیگه میگه من دوست دارم تو میدونی می خوام امشب با خدا شکوه کنم شکوه های دلمو تو میدونی بگم ای خدا چرا بختم سیاس...

پشت این پنجره ها دل می گیره غم و غصه‏ی دلو تو میدونی وقتی از بخت خودم حرف میزنم چشام اشک بارون میشه تو میدونی عمریه غم تو دلم زندونیه دل من زندون داره تو میدونی هر چی بهش میگم تو آزادی دیگه میگه من دوست دارم تو میدونی می خوام امشب با خدا شکوه کنم شکوه های دلمو تو میدونی بگم ای خدا چرا بختم سیاس...

دلم از خیلی روزا با کسی نیست تو دلم فریاد و فریادرسی نیست شدم اون هرزه گیاهی که گلاش پرپر دستای خار و خسی نیست دیگه دل با کسی نیست دیگه فریادرسی نیست آسمون ابری شده دیگه خار و خسی نیست بارون از ابرا سبک تر می پره هر کسی سر به سوی خودش داره مثل لاک پشت تو خودم قایم شدم دیگه هیچ کس دلمو نمی بره...

دلم از خیلی روزا با کسی نیست تو دلم فریاد و فریادرسی نیست شدم اون هرزه گیاهی که گلاش پرپر دستای خار و خسی نیست دیگه دل با کسی نیست دیگه فریادرسی نیست آسمون ابری شده دیگه خار و خسی نیست بارون از ابرا سبک تر می پره هر کسی سر به سوی خودش داره مثل لاک پشت تو خودم قایم شدم دیگه هیچ کس دلمو نمی بره...

اگه هم صدام بودي هيشكي حريفم نميشد كوه اگه رو شونه هام بودي كمرم خم نميشد تو اگه خواسته بودي تو اگه مونده بودي موندني ترين بودم عمق صدام كم نميشد اگه زخمي مي شدم به دست تو مرحم بود زخم قيمتيِ من محتاج مرحم نميشد اگه بارونِ عزيزِ با تو بودن مي گرفت گل سرخ قصه مون تشنه ي شبنم نميشد...

عصر ما عصر فریب عصر اسمای غریبه عصر پژمردن گلدون چترای سیاه تو بارون شهر ما سرش شلوغه وعده هاش همه دروغه آسموناش پر دوده قلب عاشقاش کبوده کاش تو قحطی شقایق بشینیم تو یه قایق بزنیم دل و به دریا من و تو تنهای تنها خونه هامون پر نرده پشت هر پنجره پرده قفسا پر پرنده لبای بدون خنده چشما خوئه...

اگه هم صدام بودي هيشكي حريفم نميشد كوه اگه رو شونه هام بودي كمرم خم نميشد تو اگه خواسته بودي تو اگه مونده بودي موندني ترين بودم عمق صدام كم نميشد اگه زخمي مي شدم به دست تو مرحم بود زخم قيمتيِ من محتاج مرحم نميشد اگه بارونِ عزيزِ با تو بودن مي گرفت گل سرخ قصه مون تشنه ي شبنم نميشد...

بوی عیدی، بوی توپ، ...بوی کاغذ رنگی بوی تند ماهی دودی، وسط سفره‌ی نو بوی خوب نعنا ترخون سر پیچ کوچه‌ها [بوی یاس جانماز ترمۀ مادر بزرگ] با اینا زمستونو سر میکنم با اینا خستگیمو در می‌کنم شادی شکستن قلک پول وحشت کم شدن سکه‌ی عیدی از شمردن زیاد بوی اسکناس تا نخورده‌ی لای کتاب با اینا زمستونو...

ایستاده ام اینجا... زیر بارانی که نخواهد بارید... خورشیدی که طلوع نخواهد کرد.... اما من خیس باران خورده! چشمانم از آفتاب تاب دیدن ندارند جز قامت تو... اینجا ایستاده ام... منتظر تا وقتی آمدی دستی برایت تکان دهم...