نتایح جستجو

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

للام عسیسه دلم...خوفی نوه نوم؟ :دی دلم بلات تنگولیده بود...ببشخید نیدونستم یوزرت تو باشگاه شیه... البته مهن هه مدته کم میهام...اومدممممممممممم

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

للام عخشه خاله...خوفیییییییییی؟ دله مهنم بلات نخطه کلده خشنگمم... بشخید مهن هه مدته کم میهام فیلنا خیلی نیستم دومست میدالم هوارتاااااااااااااااااا...بوس و بخل برا عخشه خودم

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

بابا سهلام؟ امسش شیه؟ لفتم پخ بیدم بهش... خوفی از خودته عخشممممممممممم...

باشه الان میلم پخ میدم بهش... خو شی باهد بهش بوگوهم؟ مهن که اصنا نیدونم چشه؟ بخاطله باباشه..خو باباش میهادش...نمیهاد؟

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

وووووووووووی نی نی هم اومده اینجا که :دی عطاری این نی نی هه عالمه ننه بابا میداله :دی فدای نی نیم...بوووووو

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبزِ سرآغاز سال کو؟ رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله...

اوخیییییییییییی....نافلزند چخذه جدیدما حواس پلت بیشدی :دی عاشخییی دیه شیکارت کنم؟بوگو کیهه خودم بیرو بیسونمش بلات :دی اوره دیه ننه شیکال کنم از همون بشگی خاطی داشت هوارتا لفتم دکمر دلست نشد خنگول :دی هوم؟خو ما نافلزند بگلفتیم بلا شی؟بلا همین چیزا دیه...پشت سله تو نحلفیم شیکار بنماییم :دی

الهی فدات بیشم مهن... نی نی ژونم اجیت پلوفشو بسته مهن چون جز دوستاش نیستم نمیتونم بیهام...ببشخید الانم نیستش اگه درخواستم بیدم بازم نیتونم بیهام...

وووووووووووی اومدم پلوفت دیدم اف بشدی که...نکنه خوافت بلده بید :دی خو مهن پخ دومس میدالم...همیشه ها میلم پلوفه ملدما فخطا پخ مونومایم...یوهاهاهااااااااا هااااااااااااا مهنم خوف میباشم..میسییییییییی زشتووووووووو للومتییییییییی...ها لاستیییییی پریشبا همسریمو تو یاهو بدیدم پشت سلت خیبت بنمودیم...

للام عخشه مامی...خوفی خشنگممممممممم؟؟؟ دله مهنم بلا خودتو حلفیدن نخطه کلده.... مهنم عاشششششششختم...بوووووووس الهی هنو اجیت ناراحنه؟بیلم پیشش؟ ببشخید مهن خیلی باشگاه نمیهام این لوزا...

پخخخخخخخخخخخخخخخخخخخ....یوهاهاهاااااااااا للام نافلزنده زیبای خفتم :دی خوفم تو خوف میباشی آیا؟

حرفهای ما هنوز ناتمام... تا نگاه می کنی: وقت رفتن است بازهم همان حکایت همیشگی ! پیش از آنکه با خبر شوی لحظه ی عظیمت تو ناگزیر می شود آی... ناگهان چقدر زود دیر می شود!

حرفهای ما هنوز ناتمام... تا نگاه می کنی: وقت رفتن است بازهم همان حکایت همیشگی ! پیش از آنکه با خبر شوی لحظه ی عظیمت تو ناگزیر می شود آی... ناگهان چقدر زود دیر می شود!