"با آدم ها همونقدر صميمي باش كه هستن.."
اين آخرين جمله اي بود كه حين مكاله مان گفتي و من فكر كردم چقدر احمقم!
گاهي آدم خودش را جاي كلمات ويرايش نشده ي جملات ميگذارد و حس ميكند بارشان زياد است...خيلي زياد.. انقدر كه ميتواند جمله را ويران كند و از بين ببرد و تو را تا سر حد جنون بكشاند و آخرش...