عليمحمد مودب به تازگي شعري انتقادي براي مسجد سليمان و مردمان نجيبش و درباره وضعيت زندگي و معيشتي آنها سروده است.
اين شعر به شرح زير است:
«بوي نفت ميآيد، سفرههاي نان خالي است !
اي زمين تحمل كن، دست آسمان خالي است!
تا به كي چنان فرياد در عبث رها بودن
هيچ انعكاسي نيست، دره جهان خالي...