اسمش را میگذاریم دوست مجازی ... اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته... خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند... وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد ... ...وقت میگذارد برایم... ...وقت میگذارم برایش... نگرانش میشوم... دلتنگش میشوم... وقتی در صحبت هایم به عنوانِ دوست یاد میشود مطمئن میشوم که حقیقیست...