نتایح جستجو

اگر عقیده تو این هست که خداوند دنیا رو به ما داده که قدرشو بدونیم و به شناخت دنیا بپردازیم...پس دنیا موجودی ارزشمنده که با نبود ما انسان ها ارزش خودش رو از دست نمیده...یعنی معتقدی که خداوند ما رو برای دنیا آفریده؟ در حالی که حضرت آدم و حوا که پدرو مادر ما هستند...اول در بهشت بودند...اما به خاطر...

خداوند در سوره ی اعراف/ آیه 179 می فرماید:" و لقد ذرانا لجهنم کثیرا من الجن و الانس لهم قلوب لایفقهون بها و لهم اعین لا یبصرون بها و لهم اذان لا یسمعون بها اولائک کلانعام بل هم اضل اولائک هم الغافلون" [و حقا آفریده ایم برای جهنم بسیاری از جن و انس را (زیرا) دلهایی دارند که با آن نمیفهمند و...

درسته...یه جواب قانع کننده باشه...من هم دنبال همین میگردم. جوابی که انگیزه ی همه ی زندگیم باشه..انگیزه ای برای بودن...صبر کردن...مقاومت کردن. انگیزه ای برای بهتر شدن...انگیزه ای که بتونم به خاطرش خودمو از این زندان خلاص کنم. ممنون آرینا جان...جواب دوستامون رو دادی...تقریبا همون چیزایی که من...

خوبه که میدونی بی دلیل به دنیا نیومدی و زندگی پوچ نیست. این چیزایی که نوشتی...سوالات اساسی زندگی هستند...چه قدر با هاشون درگیر شدی؟ چه قدر فکر کردی؟ چه قدر رفتی دنبالش و سوال کردی؟

اصلا جالب و قانع کننده نیست...همچنین عدالت و حکمت خداوند زیر سوال میره...زندگی پوچ نیست...بی هدف نیست

دوستان عزیزم bernabeo, hale a.a , agin , aidin-ELC دارم راجع به صحبت هاتون فکر میکنم تا جواب و حرفی که شایسته گفتن باشه رو بگم.. میخوام باز هم اینجا بیاید. تا با هم گفتگو کنیم

خوب حالا که شما به زندگی ساده نگاه میکنی...هدفت از این زندگی چیه؟ به کجا میخوای برسی؟

این یک گرایش فطری هست که قدرت رو دوست داریم...حالا این در شما بیشتر بروز کرده. فرض کن که به همه ی این چیزایی که میگی رسیدی و خداوند 1000 سال بهت عمر داد بعدش چی...دیگه نمیخوای زندگی کنی؟

میخوام بیشتر توضیح بدی...به سوی خدا حرکت کنیم یعنی چی؟ فقط در مورد خودت بگو...کلی صحبت نکن.

ای خیلی خوبه اما چرا میخوای دکتر بشی؟ فرض کن دکترات رو گرفتی...بعدش چی؟

چون شما هم مثل چند تا از دوستای دیگمون فقط میخوای از زندگی لذت ببری...باید جواب مشابهی بهت میدادم من تمام پست ها رو میخونم و راجع به تک تک جملات و صحبت های دوستان فکر میکنم. با اینکه وقت کمی دارم و کارام مونده...اما این مساله...حرفای شما ها اونقدر مهمه که...این کار رو میکنم. اگر هم جواب پستی رو...

اگه میشه بیشتر توضیح بده...اول راجع به قبل از اونکه دوستت دیدت رو عوض کنه و بعد راجع به اینکه چه طور دیدت عوض شد و در آخر هم اینکه الان چه دیدی نسبت به زندگی داری. ممنون میشم

منظورتون از زمینه های استعداد، زمینه های علمی و هنری هستن؟ ریاضی ، فیزیک، شیمی،...، موسیقی، نقاشی،...و... یعنی شما هنوز زمینه استعدادتون رو پیدا نکردید؟ میشه فرض کنیم که شما زمینه استعدادتون رو پیدا کردید...بعدش میخواید چه کار کنید؟

قطعا ما همه انسان به دنیا می ایم و باید حفظش کنیم...اما این در طول زندگی با ما هست. شمامیگین زندگی یه قطار پس قبول دارید که خود زندگی هدف نیست و یک راه...امام این قطار یک مقصد نهایی داره، درسته؟ شاید توی ایستگاه های مختلف نگه داره...اما اون ایستگاه ها همه در راستای رسیدن به مقصد نهایی هستن...

دقیقا مشکل همین جاست دوست عزیز...وقتی خوب به زندگی نگاه میکنی میبینی که هیچ کدوم از اون اهداف اونقدر بزرگ و والا نیستن که بخوای تمام عمرتو روش بزاری...اما قطعا هدفی وجود داره ک اونقدر ارزشمند و بزرگ باشه که بخوای به خاطرش زندگی کنی که نگی کمه...که نگی" رسیدم، تموم شد...حالا چه کار کنم"

شاید تو اونقدر فکرت مشغول چیزای دیگه است که شاید کمتر وقت کنی به خودت و این زندگی فکر کنی...شاید هم ساده از این مساله بگذری...اما من نمیتونم. این مساله واسه ی من یه درد شده...نمیتونم آروم بشینم و بگم:"زندگی میکنم که زندگی کنم". اولش به هیچ کس چیزی نگفتم...با خودم فکر میکردم ممکنه مشکله روحی...

حدس مزدم...حالا کاملا متوجه شدم...پس برای شما و دوست عزیزمون که در دنیایی متفاوت هستید و به قول خودتون من درک نمیکنم، " زندگی" هدفه...پس شما اعتقاد دارید که خداوند ما انسان ها رو آفریده که فقط زندگی کنیم و لذت ببریم. و معتقدید که در پس این زندگی...دیگه هدفی وجود نداره. درست میگم؟ من هم اول ها...

بله عزیزم....شما میخوای زندگی کنی و از زندگی هم لذت میبری...اما به این فکر کردی که اصلا چرا داری زندگی میکنی؟ من فکر نمیکنم که همه ی برنامه های تو مثل درس خوندن و کار کردن و...تنظیم شده باشه بر این اساس که حالا همه چیز زیباست...یا حداقل شما اینطوری میبینی ... در حالی که خیلی چیزا هستن که اونقدر...

اما من برعکس شما دیگه آرزویی ندارم...دیگه هیچچیزی منو راضی نمیکنه...هیچ چیز توی این دنیا ارزش حسرت خوردن رو نداره... اونقدر درگیر این مساله ام که دیگه انگیزه ای هم برای درس خوندن ندارم...ولی انگار توی یه راهی افتادم که مجبورم ادامه بدم. میبینی...سر خودمون رو بند کردیم...به چیزایی که هیچی هستن...

واضح صحبت کنید...لازم نیست با شعر و استفاده از استعاره کنایه و آرایه های ادبی حرفتون رو بپیچونید که فهمش مشکل بشه... میتونید حرفتون رو خیلی صریح بیان کنید...منظورتون چیه؟