دوستی را دیدم گله اش این بود زندگی تکراری است. گفتمش جای امید داشته باش زندگی ای داری هر روزش یکی است من نه زندگی دارم نه تکراری! چه کنم بهر این همه بی قراری؟ اگر هم باشد زندگی نیست مرگ است تلخ خاموشی,لبخندی بی معنا سنی ندارم چروک هایم پیداست.چین را میشود دید با دیوار بزرگش. مرحمم چیست ؟نمبدانم...