میدونم دوسی معصومه،سخته،و این سخت بودن رو هیچ کس به اندازه ی خودت نمی تونه متوجه شه،ولی قربونت برم،همه ی ما ها که اینجا هستیم خاطره ی تلخ داریم،مطمئن باش،گاهی خیلی ناراحتیم،گاهی کم میاریم تو مسیر گاهیی........ولی نهایت اینکه خدا یاری کننده ی همه هست،ما رو هم فراموش نمی کنه هر چه قدر هم احساس...