سعدیا چون تو کجا نادره گفتاری هست؟
یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟
یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟
هیچم ار نیست تمنای توام باری هست
به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس
که به هر حلقه زلف تو گرفتاری هست!
و اینگونه است که شاعران بزرگ پارسی همه در ستایش فرمانروای ملک سخن پارسی " سعدی شیرازی"...