زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست
و دلم بس تنگ است
باز هم میخندم
آنقدر میخندم كه غم از روی رود…
زندگی باید كرد
گاه با یك گل سرخ
گاه با یك دل تنگ
[IMG]
گاه باید رویید در پسِ این باران
گاه باید خندید بر غمی بیپایان…
من این پایین نشستم،سرد و بی روح...
تو داری میرسی به قله ی کوه..
داری هر لحظه از من دور میشی...ازم دل میکنی،مجبور میشی..
تا مه راهو نپوشونده،نگام کن...
اگه رو قله سردت شد ،صدام کن..
.یه رنگ مرده از رنگین کمونم....
من این پایین نمیتونم بمونم...
تا مه راهو نپوشونده،نگام کن...
اگه رو قله سردت شد...