لیلا گله کرده صدام میکنه میگه ازت ناراحتم
میگم چرا ؟
میگه:یهویی بی محلی میکنی، سکوت میکنی
یهو توخودت میری انگار ما وجود نداریم...
میگم:لیلا اینطور نیست ک از عمد باشم
گاهی ناخدا گاه آروم میشم... میرم توغار تنهایی هام
پ.ن
حال ما را چه کسی میفهمد؟
ما آدم های تنها...
ما آدم های به خود پناه برده را...