خدایا
شیطان سنگِ کم طاقتی به کاسه ی صبرمان میزند
دلمان کمی ترک برداشته انگار
نشت میکند صبرِ روزهایِ "بی او" بودنمان
تو خود بَست بزن این کاسه ی زخم خورده را
چنان بستی که فریادِ "ما رایتُ الّا جمیلا" یمان کر کند گوش شیاطین را
ای جمال هر چه جمیل است
عنایتی بنما...
پ.ن:فدای دلت ای زینبِ...