دلم گرفته، اي دوست!
هوايِ گريه با من؛
گر از قفس گريزم،
كجا رَوَم، كجا، من؟
كجا رَوَم؟
كه راهي به گلشني ندانم،
كه ديده بَرگشودم به كنجِ تنگنا، من.
نه بَسته ام به كس دل، نه بسته كس به من نيز:
چو تخته پاره بَر موج، رَها، رَها، رَها، من.
زِِ من هَر آن كه او دور، چو دل به سينه نزديك؛
به من هَر آن كه...