آه خدایا …
عجب دورانی بود
کودکی …
التیام زخمهایش
بوسه های گرم و صادقانه بود
و اکنون …
گذشت زمان
التیامی بر زخمها نیست
یادمان می دهد
چگونه با درد زندگی کنیم
من خود تنهایی را انتخاب کرده ام !
تنهایی نزدیکترین فاصله ی من تا من است !
تنهاییم نه از آنروست
که در انتظار کسی به سر می برم و تاب می آورمَش ، نه !
من تنها
اعتمادم را از دست داده ام !
نه آن شدم که خواستی!
نه آن شدم که خواستم!
تکلیف من این وسط چیست
خدایا؟
خدایا اشتباهم این بود ،جای تو ،خودم را
به خودم سپردم!
وای به این اعتماد به نفس...!:(