می خواستم پلی باشم برای عابران خسته که دلتنگیشان را درسبد های سیب می گذارند به سوی خدا می برند
می خواستم تحمل غم ها را دردها به بر دوشم بپذیرم و بدون هیچ تزلزلی ایستادگی را تصویر کنم
مهر را
محبت را
تصویر کنم
اما ناگاه فهمیدم دلم برای تنهایی هایم هنوز وسعت بیکرانگی های نور را ندارد
به همین خاطر...