نتایح جستجو

[IMG]

[IMG]

بابا یهو بیاین اینجا......... ای بابا....... من تا حالا کاندید نشدم ولی هنوز آذر نشده که هم رشته ای عزیز:surprised:

نه خوبه یه شبه میشه خوند دیگه چشششششششششششمممممممممممممم

نه تو دانشگاه زشته البته من که دیوونم! اون حقش بود1 باید سیلی میخورد تا: 1.بدونه که از یه زن سیلی خورده(به قول خودش) 2.دیگه تو خیابون به دختر مردم چرت و پرت نگه و دنبالش راه نیفته!

یه پسری هست تو کلاس کامپایلر و الگوریتم ما اونو ااااایییییییییییییییششششششششش ازش متنفرم!!!!!!! امروز اومده وسط حیاط به من شماره میده یه چیز افتضاحیم هست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

نه من هی فکر میکردم الهامو میگی من بیام تهران نمیرسم کسی رو ببینم اصلا...... فرا امتحانمو که بدم میام تا جمعه هر روزشم برنامه چیدم البته اینا که بهونه میباشند!:D

خب مثل ... بگو منو میخوای ببینی؟؟؟؟؟؟

آررررررررره بستگی داره اون یکی کی باشه!!!!!!:D

من تا حالا تو عمرم چای نخوردم ووووووووووووووووی بدم میاد!!!!!!!!!

اینکه طرف کیه اینکه........ چشه به این قشنی...... این خوبه؟

به آرامي آغاز به مردن مي‌كني اگر سفر نكني، اگر كتابي نخواني، اگر به اصوات زندگي گوش ندهي، اگر از خودت قدرداني نكني. به آرامي آغاز به مردن مي‌كني زماني كه خودباوري را در خودت بكشي، وقتي نگذاري ديگران به تو كمك كنند.

آهان من فکر کردم جفتتون میخواین..... نمیدونم والله........

واقعا شرمنده چون من نمیدونم چی به دردت میخوره اون سبکی که شما جزوه میخوای باید بری سراغ بچه های فنی اینا که هنرستانین

ممنون....... نظر لطفتونه.......

الهامو؟ خب آره راهتون گفتی دوره ولی تو یه کشوریم دیگه میشه:gol:

همه هستي من آيه تاريكيست كه ترا در خود تكرار كنان به سحرگاه شكفتن ها و رستن هاي ابدي خواهد برد من در اين آيه ترا آه كشيدم آه من در اين آيه ترا به درخت و آب و آتش پيوند زدم زندگی شاید یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن میگذرد زندگی شاید ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه میاویزد...

اگه نمیخوای نگو خودت میدونی من آدم فضولی نیستم

نغمه در نغمه ی خون غلغله زد، تندر شد شد زمين رنگ دگر، رنگ زمان ديگر شد چشم هر اختر پوينده که در خون مي گشت برق خشمي زد و بر گرده ی شب خنجر شد شب خودکامه که در بزم گزندش، گل خون زير رگبار جنون، جوش زد و پرپر شد

در بیابانی دور که نروید جز خار که نتوفد جز باد که نخیزد جز مرگ که نجنبد نفسی از نفسی خفته در خاک کسی زیر یک سنگ کبود در دل خاک سیاه میدرخشد دو نگاه که بناکامی ازین محنت گاه کرده افسانه هستی کوتاه باز می خندد مهر باز می تابد ماه باز هم قافله سالار وجود سوی صحرای عدم پوید راه با دلی خسته و غمگین...