نتایح جستجو

منت خدای را که مرا صاحبم حسین حتی میان جو مجازی رها نکرد!

کوچه هایمان را به نامشان کردیم که هرگاه آدرس منزلمان را میدهیم بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید است که با آرامش به خانه میرسیم!

یک دختر و آرزوی لبخند که نیست یک مرد پر از کوه دماوند که نیست یک مادر گریان که به دختر می گفت: بابای تو زنده است... هرچند که نیست!!!

در روزگــارهـای قـدیـم بـودنـد مـادرانـی کــه.. فـرزنـدانـشان را آنـچـنان پـرورش دادنـد کـه.. اسـماعیـل وار آنـهـا را بـه مسـلخ عـشق فرسـتادند.. تـا سـندی بـاشد بـرای نـسل آیـنده.. کـه هر کجا نامـوس و اسـلام در خـطر باشد آنها را فدا خواهند کرد..! .