آزارم می دهی . . . به عمد . . . اما من آنقدر خسته ام . . . آنقدر شکسته ام که هیچ نمی گویم . نه گله ای . . . نه شکوه ای . . . حتی دیگر رنجیدن هم از یادم رفته است . دیگر چیزی برای دلبستن نمانده است . . . ! انتظار بی مفهوم است . . . ! نه کینه ای . . . نه بغضی . . ...