نتایح جستجو

میدونی خوشگل من دوست دارم همیشه عکس تورو روی قلبم میزارم میدونی فقط تو رو دارم روی زمین اینم نشونش بیا اسمتو تو روی سینه ام ببین میدونی عشق منی همیشه تو قلب منی میدونم دوستم داری اشک منو در میاری آخه تو چقد ادائو ناز داری میتونی عشق منو توی قلبت بکاری:king:

به تو عادت کرده بودم اي به من نزديک تر از من اي حضورم از تو تازه اي نگاهم از تو روشن به تو عادت کرده بودم مثل گلبرگي به شبنم مثل عاشقي به غربت مثل مجروحي به مرهم لحظه در لحظه عذابه لحظه هاي من بي تو تجربه کردن مرگه زندگي کردن بي تو من که در گريزم از من به تو عادت کرده بودم از سکوت...

کاش می دانستید که زندگی با همه وسعت خویش محفل ساکت غم خوردن نیست حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست زندگی خوردن و خوابیدن نیست زندگی حس جاری شدن است زندگی کوشش و راهی شدن است از تماشاگر اغاز حیات تا به جایی که خدا می داند

کاش می دانستید که زندگی با همه وسعت خویش محفل ساکت غم خوردن نیست حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست زندگی خوردن و خوابیدن نیست زندگی حس جاری شدن است زندگی کوشش و راهی شدن است از تماشاگر اغاز حیات تا به جایی که خدا می داند

براي آغاز هر دگرگوني در خود، ابتدا سرچشمه ي پرورش ترس و نفرت را در وجود خود شناسايي و ريشه كن كنيد

فروتني زينت علم و كمال و جاه و جلال است. اهل هنر اگر فروتن باشند، هنر آنان بهتر جلوه مي كند؛ همان طور كه سايه عكس آن را برجسته و نمودار مي كند، فروتني نيز هنر را آشكار مي سازد:w42:

سلام.منم چپ دستم دوست عزیز

به دریا بنگرم، دریا تو بینم. به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم. نمیدونم چه كس بر عینكم رید، كه هر جا بنگرم آنجا تو ‌‍(را) بینم !

ای نشسته در خیال من فراموشم مکن با تنهایی و فراموشی هم آغوشـم مکن زندگانی می کنم چون شعله با خود سوختن زنده ام با سوز و ساز خویش خاموشم مکن می تراود تا شراب بوسه از جـام لبت ز شراب تلخ تنهایی قدح نوشم مکن دورم از شعله ، دارم دامنی رنگین بر این شرار از من مگیر از نو سیــه پوشم من چو صبا...

شب است و گيتي غرق در سياهي شب بلند است و سياهي پايدار ، ولي باور به نور و روشنايي است ، که شام تيره ما را ، از تاريکي مي رهاند و از دل شبهاي بهار ، جشن مهر و روشنايي به ما ارمغان مي رساند تيرگي هاتان در دل نور خاموش باد...

شب است و گيتي غرق در سياهي شب بلند است و سياهي پايدار ، ولي باور به نور و روشنايي است ، که شام تيره ما را ، از تاريکي مي رهاند و از دل شبهاي بهار ، جشن مهر و روشنايي به ما ارمغان مي رساند تيرگي هاتان در دل نور خاموش باد...

شب است و گيتي غرق در سياهي شب بلند است و سياهي پايدار ، ولي باور به نور و روشنايي است ، که شام تيره ما را ، از تاريکي مي رهاند و از دل شبهاي بهار ، جشن مهر و روشنايي به ما ارمغان مي رساند تيرگي هاتان در دل نور خاموش باد...

پاییز من کولاباریست زخمی با خنجری میان دو کتفم شبانه...می گذرم...بی فانوس... نقاب بر چهره می کشد ستاره و ماه از پشت پرده سرک می کشد قربانیش را می پاید و من در فصلی که بهار گره خورده است گمشده ام را می جویم ...

من به یاد فردا بی توجه به کمین پله ها خواهم رفت در فراسوی زمین و تو را خواهم دید از بلندای خدا که به تسلیم حقیقت در دام از همه خانه و کاشانه جدا وای این چهره توست شده چون دامن زن...

فانوس به دست می گیرم. در چراگاه بی بازگشت زمان من چوپان خسته ای هستم که تمام گوسفندهایم را گرگها خورده اند. به چه دل خوش کنم؟ باور پوچ دستهایی که روزی برای لمس تنهاییه دستهای من می آیند رویای من نیست.کابوس کهربایی رنگ شبهای جهنمیه من است...

مي دونم که چرا هر وقت به تو مي رسم ، نمي توانم از تو بگويم. براي گفتنت واژه کم مي آورم. به هر حال ، بدان که بيشتر از اين حرف ها و واژه ها برايم معنا مي دهي

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند... بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند... بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز

Salam-baba manzori nadaram -shormandeh digeh pak nemikona* Sorry

چشمانم را به انتظار رویا بسته ام... باز هم سایه... بارها این سایه را دیده ام! او اما، از من در گریز است! دلیلش را نمیدانم! میکوشم خود تعبیرش کنم! در میمانم، چشمانم را بر هم میفشارم و منتظر رویا میمانم