نظر بنده حقیر به عنوان داداش کوچکترتون اینه که یکی و دوست داشته باشی و نگی واونقدر صبر کنی که ببینی داره از جلوت رد میشه و میره، اون موقس که دست از سر خودت و وجدانت بر نمیداری.
و در ضمن دوست داشتن نگفتن نداره کار از همین نگفتن ها مشکل پیدا میکنه.
و اینکه میگید دعوت به سکوتمیکنه یعنی چی؟