نتایح جستجو

http://www.www.iran-eng.ir/showthread.php?t=143981

دو شاخه نرگست ای یار دلبند چه خوش عطری درین ایوان پراکند اگر صد گونه غم داری چو نرگس به روی زندگی لبخند لبخند گل نارنج و تنگ آب و ماهی صفای آسمان صبحگاهی بیا تا عیدی از حافظ بگیریم که از او می ستانی هر چه خواهی سحر دیدم درخت ارغوانی کشیده سر به بام خسته جانی بهارت خوش که فکر دیگرانی...

همه چیز را دیده ایم تجربه های سنگین ما ما را پاداش می دهد که آرام گریه کنیم مردم گریز نشانی خانه خویش را گم کرده ایم لطف بنفشه را می دانیم اما دیگر بنفشه را هم نگاه نمی کنیم ما نمی دانیم شاید در کنار بنفشه دشنه ای را به خاک سپرده باشند باید گریست باید خاموش و تار به پایان هفته...

:biggrin:من هیچ چی در جواب شما نمی گم...به نظرم اون قدر مشخصه که نیاز به جوابی نداره... اره حق با شماس..مطالعه ی من در ضمینه ی کتابهایی که شما مطالعه می فرمایید کمه...ولی ترجیح می دم اضافه تر نشه...در همون حدی که تو کتابهای تاریخ به خوردمون دادن واسه همه ی عمر واسم کفایت می کنه...شما بجا ما هم...

خوب نظر منو که نگفتم قبول کنین که!!!!من فقط نظرم رو گفتم همین...به راهم اونقدر ایمان دارم که نیاز به همراهیه کسی داشته باشم...تا روزیم که احساس کنم درسته ادامش میدم و روزیم که اطمینان حاصل بشه که نادرسته بدون هیچ تعصبی عوضش می کنم چون من خواهان کمال تو زندگی ام ...شاد باشین...

می دونین و می دونیم که ایشون مثل ما فقط یه نظر ندارن...چرا باید تو جامعه ای زندگی کنیم که به خاطر ادعای دین واسه زندگیه ادما هم تصمیم بگیرن با نظر شخصیه خودشون چرا؟؟؟؟واقعا چرا؟؟؟؟؟ چرا باید یکی بگه چی درسته و اون نظر شخصیه اونه و شاید من دوس نداشته باشم ازش پیروی کنم؟؟تکلیف من این وسط چی می...

به نظر من دین یه چیز کاملا شخصیه...و اگه یه جامعه قرار باشه با یه دین خاص تعریف بشه اون عدالت تو اجتماع توش ختشه وارد میشه...ولی اگه به هویت مون توجه کنیم می بینیم که نقاط مشترک زیادی داریم که می تونیم لحظه های زیادی رو با هم و درکنار هم جشن بگیریم و هر کس هم اون تکیه گاه شخصی شو درون خودش داشته...

امثال تو چه جورین مگه؟؟خوب اگه ادم تو این دنیا سالم زندگی نکنه مگه اون دنیایی هم می تونه داشته باشه؟؟

یک به یک رها می کنم بندهای دلبستگی را. ‫تا پاره ی ابری شوم در آسمان یا قاصدکی رها در باد. ‫تمرین رهایی است در امتحان جدایی. ‫واگذاردن هر آن چه سالیان تکه تکه به آن دلبسته‌ بودم. ‫نوعی رهایی که هر بار به گونه ای مردن است ‫و اندکی دل کندن, به اختیار، ‫ تا آزمون رهایی عظیم واپسین، ‫آن گاه که...

در گریز از واحه های بیگانه ‫و شریر وسوسه های نا به گاه و گاه. ‫آمیخته با ابر و در جریان با باد ‫پناه می برم به پهنای آسمان و دلگرمی خاک ‫ای خداوند تو گم شده جهانی ‫و جهان گمشده تو است ‫هستی بدون تو هیچ است ‫و تو بدون آن نه آن گونه خدایی که همواره خواهانی ‫پس با تمامی دل ‫تمامی جان ‫و...

دوستان سلام...نظرتون رو بگین...ممنون!!! من با نوروز و یلدا و مهرگان تعریف می شم...دین بخشی از زندگیه و هویت همه ی اون...شاد باشین و پایدار ایرانیهای عزیز...:gol: منبع: خزعلي: عید بزرگ غدیر خم است نه نوروز http://www.bitaraf.com/showlink.php?id=1429779

مرسی دوستم..

چند بارامید بستی و دام برنهادی تا دستی یاری دهنده کلمه ای مهر آمیز نوازشی یا گوشی شنوا به چنگ آری؟ چند بار دامت را تهی یافتی؟ . . . از پای منشین آماده شو! که دیگر بار و دیگر بار دام باز گستری:w16::gol:

:gol:سلام دوستم...نواندیشان؟؟ادرسشو بهم بگو دوستم...چرا می ام...

امیدوارم بتونیم طعمه زندگی رو به معنای واقعیش بچشیم!!!!من دوس دارم بعد از اینکه مردم منو اتیش بزنن بریزن تو دریا...بعد همش به یادم گل بریزن تو اب دریا...یه حس قشنگ به ادم دس میده...حس رها شدن...اسوده بودن ....:w21:

سلام دوستم...خوبی؟؟؟چه خبرا؟؟

تن اين مزرعه ي خشك تشنه ي بذر دوباره است شب پر از حضور تلخ جاي خالي ستاره است مزرعه دزديدني نيست فردا ميلاد بهاره ديگه اين مزرعه هرگز ترسي از خزون نداره نفس بكش!!!!!!!!

امروز يکصد و پنجاه و هشتمين سالروز شهادت اميرکبير، صدراعظم با درايت و پرچمدار مبارزه با استعمار در دوران قاجار است. ميرزا تقي فراهاني در سال 1186 در فراهان متولد شد. پدرش کربلايي قربان ،آشپز قائم مقام فراهاني بود به همين دليل وي نيز در خانه قائم مقام تربيت شد تا اينکه در جواني توانست سمت...

سلام سلام سلام سلام همگی سلام همگی سلام ای زندگی سلام ای زندگی سلام ای عزیز های دلم یه روزی ایوون از پرستو ها پر میشه باز ای عزیز های دلم یه روزی سبزه رو باغچه ها چادر میشه باز ای عزیز های دلم دوباره غصه ها از دلامون رونده میشن ای عزیز های دلم یه روزی غزل های مهربون خونده میشن سلام سلام...

با هم میشه مثل ماه درخشید میشه به زمین ستاره بخشید با هم میشه تو روزای ابری از گم شدن خورشید نترسید با هم میشه آفتابو صدا کرد خاکو معتبر مثل طلا کرد با هم میشه سنگ بی صدا رو با ناز ترانه آشنا کرد با هم پشت ما کوهه نمیترسیم نمی افتیم نمی بازیم این آواز نمیمیره تا وقتی که هم آوازیم بتازه غصه...