خدایا شکرت!
شکرت که دل عموم رو نرم کردی...
دوست دارم خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا!
کمکم کن که نشکنم دلی رو و یاریم کن تا دلم رو ترمیم کنم اگه کسی شکوندش....
چرا نباید تو این دنیایی که هیچ کس به دل آدم سر نمی زنه ما در خونه همو بزنیم به جای اینکه به هم دلگرمی بدیم برای بودن از رفتن بگیم؟چرا نباید دلامون طعم عشق و ایمان رو بچشه؟
عمو جون...
دارم میرم جلو...
می خوام یه بار دیگه مایه افتخار بشم....
خدایا !
منو ببخش که دل عموم رو شکوندم!
تو خونه تو جلوی همه ازش معذرت می خوام...
عمو جون!
منو به خاطر بچگیم ببخش...:crying2:
هستا دلش به وجود تو خوشه...
آره راست می گی.... ادامه ندیم بهتره...من به جای همه پست هام می گم ببخشید....از عذرخواهی هراسی ندارم...اما یادت باشه این رسم وفا نیست که نذاری من برمو خودت بری....