نغمه
یه چی بگم شاید بخندین
قبل از اینکه باشگاه عضو بشم اصلا خودم بودم و خودم
با پسرا اصلا کاری نداشتم
بیشتر دوس داشتم خودم با شم با خدای خودم
ولی باشگاه ک اومدم دوستایی خوب و بد زیاد پیدا کردم
الان اروز میکنم کاش این دوستیا تا اخر عمر ادامه داشته باشه
چون بعضیا مثل محمد گاهی اوقات خیلی ارومم...
پشیمون نیستم هیچ وقت
هیجان بود
هر وقت یادش میافتم اشکام خود به خود جاری میشه
اصلا کلا اد لیستامو دوس دارم
بعضیا به طور بخصوص دوس دارم
طوری ک حاضرم جون بدم
نغمه شاید باور نکنید
ولی من واسه بچه های باشگاه حتی گریه هم کردم
واسه خودشون مشکلاتشون
کار
هر چیزی
با خنده هاشون خندیدم
با گریه هاشون گریه کردم
ولی من این مدلیم
اونا اصلا این مدلی نبودن
بچه ها جزیی از زندگی من شدن
جزی از خانواده من
ولی بدبختی من اینه خیلی زود رنجم
ای جونمممممممممممممممممممممممممممممممممم
خوب شد من اومد هاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ههه اعتماد به نفس رو داشتین
تشکیل بدین تا بترکونیم
من با یکی از بچه ها تو باشگاه به نام محمد خیلی صمیمی ببودم
خیلیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی
تقریبا تمام زندگیمو میدونست تمام حال و احوالمو...