نتایح جستجو

سلام مهدیه کجایی پس الان باید اینجا رو چراغونی میکردی تو !

سلام خوبی ؟ ممنونم قشنگه:gol:

آره وقتی میری دیگه میری :) موفق باشی هر جا هستی خواهش میکنم همشهری - وظیفه اس

میانِ کوچه ها دل را صدا کرد و دیوارِ جدایی را بنا کرد کسی از پشتِ دیوار غرورش دلِ سرگشتۀ او را ندا کرد

خیلی ممنون آره راست میگین

چونان آفتاب گردان حتی اگر نبخشی مرا شب گونه گرشوی فردا به سمت تو دوباره اصرار می‌کنم

یک چهره ابر بود یک چهره آفتاب در کنجی از زمین بر چهره صد نقاب من رنگ دیده ام در برگهای آن او مانده تا ابد در زردی خزان ای کاش دانه ای می‌کاشت درزمین تا زیر سایه اش می‌خفت یک زمان

از چشمهایت رفته ام این جاده طولانیست، نیست؟ گر این زمین را گردشیست خورشید را سوزاندنیست از چشمهایت رفته ام برگشت امکان بخش نیست اندیشه هایم خدمتت این عشق کافی نیست، نیست؟ شیرین سخن، شیرین عسل این رفتنم ، بخشیدنیست ؟

خیلی ممنونم ;)

سلام خوشحال شدم پیامت رو دیدم کجایی تو پس ؟ فکر کنم ی مدتی شده بود نبودی :) ممنونم عزیزم لطف داری

سلام مرسی بابت شعر های زیبات چه خیال قشنگی

شبانگاه به جستجویم خورشید را روز ماه را می‌جویم واز این سبب است که دایم می‌گردم خویشتن را به روز ستاره را نمی‌توان دید

سلام چه خبره اینجا مهمونی یه ؟

سلام خواهش میکنم عزیزم قابلتو نداشت نوشتم به حسابت منتظرم :cool:

گاه غروب، خونِ دل آســمان ببیــــــن اندوه نشستگان،تیرگی ابراز می‌کنند آذر ستاره ای نشـان کرد و لب گشود آتش گرفتگانِ شب ، اعجـاز می ‌کنند

گاه غروب، خونِ دل آســمان ببیــــــن اندوه نشستگان،تیرگی ابراز می‌کنند آذر ستاره ای نشـان کرد و لب گشود آتش گرفتگانِ شب ، اعجـاز می ‌کنند

گاه غروب، خونِ دل آســمان ببیــــــن اندوه نشستگان،تیرگی ابراز می‌کنند آذر ستاره ای نشـان کرد و لب گشود آتش گرفتگانِ شب ، اعجـاز می ‌کنند

گاه غروب، خونِ دل آســمان ببیــــــن اندوه نشستگان،تیرگی ابراز می‌کنند آذر ستاره ای نشـان کرد و لب گشود آتش گرفتگانِ شب ، اعجـاز می ‌کنند

گاه غروب، خونِ دل آســمان ببیــــــن اندوه نشستگان،تیرگی ابراز می‌کنند آذر ستاره ای نشـان کرد و لب گشود آتش گرفتگانِ شب ، اعجـاز می ‌کنند

جاده مه گشت و مسافر چه پریشان آمد دلِ من تنگ شد آنقدر که باران آمد هرچه کردم نشد این پنجره را باز کنم صحبتِ برگ به بادی شد و طوفان آمد توده ای ابر مرا در دل خود پنهان کرد فصلِ خوشبختیِ من رفت و زمستان آمد از پسِ شیشه تماشا کنم این زلزله را وای این رانشِ دل بود که آسان آمد ابرها دست زدند...