آدمیت....
آدمیت....
از همان روزی که دست حضرت قابیل گشت آغشته به خون حضرت هابیل...
آدمیت مرد...
گرچه آدم زنده بود...
از همان روزی که یوسف را برادر ها به چاه انداختند...
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند....
آدمیت مرده...
بعد از آن
این چرخ گردون گشت و گشت
سلها از مرگ آدم هم...