خوشبختی ام را گم کرده ام
توی کوله پشتی دوران ۱۸ سالگی ..
لای کتابهای نخوانده دبیرستان ..
کنار باجه تلفنی که مهربانتر از هر همراه اول و آخری بود !
و تمام کسانش در دسترس
... ... و شاید پشت نگاه تو
که یادم نیست در کدام اصلی یا فرعی گمت کردم ..
اصلا چه فرقی میکند .. !؟
بازی کسل کننده ایست خوشبختی...