اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم
دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم
نشد جواب بگیرم سلام هایم را
هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم
چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را ؟
اشاره ای کنم انگار کوهکن بودم
" دوستت دارم " را
من دلاویزترین شعر جهان یافته ام
□
این گل سرخ من است .
دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن !
که فشانی بر دوست ،
راز خوشیختی هرکس به پراکندن اوست !
در دل مردم عالم _ به خدا _
نور خواهد پاشید
روح خواهد بخشید .
□
تو هم ای خوب من...