ریحانه ی نازنینم...
غروب همیشه میعادگاه من و توست
لحظه ای که هر دو به آسمان خیره می شویم...
سرخی شفق را به زیبایی گلهای ارغوانی عشقمان نسبت می دهیم
و در لحظه ی فراق خورشید و آسمان،دست هایمان را به هم می بخشیم
و امتداد نگاهمان را به بوسه ی پرورگار می سپاریم...
پرورگاری که ما را برای هم...