وابستگی هاتو کمِ کمِ کمِ کَم کن؛ انقد که حس کنی روحت از جسمت درمیاد
تنها دلبستگیت خالق باشه و اولیا و اوصیا،
گوش هاتو اندازه دوبرابر دهانت باز کن،
از طرفی بدون که اگه قرار بود وابسته باشی می شدی یک درخت خیلی گنده دیکه نهایتش درخت اساطیری خلق می شدی، ولی انسان ها ریشه ندارن، دو تا پا دارن...