نتایح جستجو

همسرم... روزگار طلایی پاییز... تصویری ست منور از یک عشق ناب... از غروبی که دلتنگی را تاب می آورد... و از عشاقی که آغوش پر فروغشان را به تنپوشی از باران می سپارند... فرمانروای احساسم... تو به ماهیت فصل برگ ریز بنگر... با اینکه فلسفه ی نگاهش جدایی ست؛ اما عاشق ترین فصل است... یک عاشق بی...

عشق پاییزی من! مهر را از مهربانی تو شناختم خزان منور از انعکاس خورشید عشق را، از دل طلایی تو تو پیچک اندام ظریف و بلورین ام را، از پس طوفان های بی اجازه ی پاییز تنهایی به آغوش کشیدی تو از برگان آفت زده ی زرد بی کسی ام، طاق نصرت دلدادگی را بنا نهادی تو با ملودی دلنواز برگان قهوه ای، گیتار...

[IMG]

[IMG]

[IMG]

همسرم... با تو شادی متولد می شود... و غم در تابوت بی کسی هایم دفن... دوستت دارم... نازنین فاطمه جمشیدی [IMG]

همسرم! فصل برگ ریز ... در مقابل روزگار طلایی من، در زندگی تو، پوج و بی معناست... نازنین فاطمه جمشیدی [IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

دختر پاییز... دختر پاییز... دختري شدم از جنس پاییز... بی احساس مثل فصل برگ ریز... چشمان بارانی ام, تمنای آغوش توست... و پیکر آفت زده ام سوغات جدایی تو... دلم هزاران تکه شده و هر تکه اش در انتظار وصل توست... نازنین فاطمه جمشیدی

لوگوی زیبایی ست برای سایت یک نویسنده...سپاس بی پایان جناب آقای مهندس عزیزی لوگوی زیبایی ست برای سایت یک نویسنده...سپاس بی پایان جناب آقای مهندس عزیزی

همسرم... مرا ببوس... تا غم از غصه دق کند... تا بی کسی هایم عزم رفتن کنند و من آرام و سبکبال به بهشت برسم... بهشت من همینجاست... میان آسمان آغوش تو...که از عطر نفس هایت زاده می شوم دوستت دارم... نازنین فاطمه جمشیدی [IMG]

[IMG]

[IMG]

سپاس بی پایان آقای مهندس عزیزی؛ منت گذاشتید... سپاس بی پایان آقای مهندس عزیزی؛ منت گذاشتید...

برگان آفت زده ی زرد، دست در دست باد می خواند و می رقصد برگان فرسوده ی قهوه اي، طاق نصرتی را می سازد برگان نیمه جان سرخ، فرش قرمزي را می گستراند باران با مروارید هاي ریز و درشت شیشه اي اش،گیسوانم را تزیین می کند نسیم به گونه ام بوسه می زند و خش خش بی امان پاییز زیر قدمهایم، زیباترین...

عشقم، نفسم، زندگی من... تو از پاییز عاشق تری... تا واپسین تپش دوستت دارم... و تا پای جان به تو وفادارم... تو شاهزاده، جان پناهم هستی... و من معشوقه، عروس قصه های تو.... نازنین فاطمه جمشیدی [IMG]

تن طلایی پاییز... تن طلایی پاییز... برگان آفت زده ی زرد، دست در دست باد می خواند و می رقصد... برگان فرسوده ی قهوه اي، طاق نصرتی را می سازد... برگان نیمه جان سرخ، فرش قرمزي را می گستراند... باران با مروارید هاي ریز و درشت شیشه اي اش، گیسوانم را تزیین می کند... نسیم به گونه ام بوسه می...

[IMG]