نتایح جستجو

رویای شب فرا رسیده است... بستری از آرامش... از امنیت... مرا در بر می گیرد... به منتهای آرزوی خود رسیده ام... مستانه نگاه تورا می کاوم... غزل سرایی چشمان تورا می خواهم... در این سکوت راز آلود زبان نگاه، گویای همه چیز است... نگار من، اشتیاق نگاهم را بخوان... ترنم احساسم را بدان... این منم...

همسرم! در میان دریایی از نور می آرامم... نگاه منتظرم را به شمع هایی که از نور خورشید منور شده اند، می بخشم... تورا در مقدس ترین جای خاطراتم به یاد می آورم... روزهای زیبای هستی ام را تداعی می کنم... اقیانوسی از کلمات را به خدمت می گیرم... فرشتگان را از گذرگاه نور فرا می خوانم... سیب سرخ...

همسرم، نفسم،آقای من،برایم بخند! من با طنین دلنواز لبخند تو جانی تازه می گیرم... نت های زندگی ام را تنظیم می کنم و پیانوی سرکش روحم را به آرامی می نوازم.... تنها پرنیان لبخند توست که دست مرا در دست خوشبختی می گذارد... به فراسوی آرامش می رساند و ستاره های عاطفه را به یادگار می گیرد...

عزیز دلم، آقای من! بوسه ای را که برقصر حریر تنم می نشانی، مترادف آرامش است... و مرا از آغوش زمخت دلتنگی هایم می رباید... اشکهایم را به لبخندی ملیح می سپارد... و چشمانم را به بستر پلک هایم می کشاند... در آغوش تو چقدر آرامم ؛ چقدر رها و از بند هر غصه ای آزاد... در امن ترین جای هستی ایستاده...

بوسیدن تو... بوسیدن تو... همنفسم... وقتی تو را می بوسم... گلبرگ های عشق با باد همنوا شده سایه گاه امن مهر را می سازد... و خورشید را از فرط شادی، به گریه می اندازد.... بوسیدن تو همانقدر مطهر و مقدس است که باران... این معشوقه ی دیرین آسمان بی انتها... نازنین فاطمه جمشیدی

[IMG]

[IMG] همنفسم... وقتی تو را می بوسم... گلبرگ های عشق با باد همنوا شده سایه گاه امن مهر را می سازد... و خورشید را از فرط شادی، به گریه می اندازد.... بوسیدن تو همانقدر مطهر و مقدس است که باران... این معشوقه ی دیرین آسمان بی انتها... نازنین فاطمه جمشیدی [IMG] [IMG] [IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

مرگ عشق... مرگ عشق... ﻣﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻧﺎﺍﻣﻨﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺎﻣﻦ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ... ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﻩ ﯼ ﻋﻄﺮ ﻧﻔﺴﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ... ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﯼ ﺩﻋﺎﯼ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ... ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺪﺍﻋﯽ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ.... ﺑﯽ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ؛ ﺟﺰ ﻣﺮﮒ، ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ...

نگارم، نفسم،عشقم؛ شاهزاده ی باران من... امشب برایت تحفه ای ندارم...امشب نامه ای ننوشته ام... امشب دریا را قسم نگرفته ام...امشب ساحل را لایق ندانسته ام... امشب خورشید را محرم اسرارم نیافته ام...امشب ماه را تمثیل مناسبی نخواسته ام... امشب ستاره ای را روشن تر از چشمان تو ندیده ام... امشب باران...

میخواهم چیزی بنویسم نمی دانم چه...فقط می دانم که می خواهم چیزی بنویسم دستانم از من قلم می خواهند قلم را بر می دارم دو کلمه می نویسم ..وبعد..همین دیگر نمی توانم چیزی بنویسم تمام حرفم همین دو کلمه بود دو کلمه ای که نتوانستم به تو بگویم دو کلمه ای که نه در ذهنم و نه در زبانم ... که د ر دلم...

همسفرم! دلم هوای آغوش پاک و مقدس ات را کرده و دستان نوازشگرت که لابه لای موهای پریشانم بلغزد... هزاران کبوتر مهر را از قفس دلتنگی آزاد کند.. اشک هایم را ببوسد... مرا در میان خود پنهان کند... تا دست هیچ غصه ای به من نرسد.... من از غم ها،از پریشانی ها،از دلواپسی ها گریزانم.... جز تو، جز...

[IMG]

گلبرگ های ظریف احساس گلبرگ های ظریف احساس شاهزاده ی بی همتای نازنین... وقتی قلم را به دستانم می بخشم تا چشمانت را توصیف کنم روح لطیف عشق، بر گلبرگ های ظریف احساس دمیده می شود و عاشقانه هایم معطر.... نگاه تو همانقدر پاک، زلال و بی آلایش است که شبنم های گل رز نازنین فاطمه جمشیدی ​ ​

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]