نتایح جستجو

من از آن پیمان که با چشم تو بستم سال پیشین گر تو عهد دوستی با دیگری بستی گذشتم چون عقابی می زنم پر در شکوه بامدادان من که با شهبال همت زین همه پستی گذشتم پکبازی همچو من در زندگی هرگز نبینی مگذر از من ای که در راه تو از هستی گذشتم

قلبم درد تنهايي نداشت چهره ام هرگز پريشاني نداشت برگ هاي آخر تقويم عشق حرفي از يک روز باراني نداشت کاش مي شد راه سرد عشق را بي خطر پيمود و قرباني نداشت

صبح بدون تو تاريك است شب ها بي ياد تو طولانيست ذهن قلبم مشوش سواليست : دليل تپشم بدون او چيست ؟ مدتيست كه دلم در كنج تنهايي مي گريد زندگي را هدفي ديگر نيست همه گلهاي شقايق سر به زير آوردند آسمان خاكستريست ، خورشيد خاكيست همه چيز را غبار تنهايي پوشانده هوايي نيست ، وزشي نيست خاطرم هست روزي را كه...

خوابهايم خاكستريست طعم شيرين تو را دارد ، مزه تلخ جدايي كار هر روزم است دفتر كاهي خاطرتم را ، روي ميز پوسيده ذهنم ورق مي زنم تا مگر حس گل سرخ خشكيده ميان كاغذ ياد سبزي از تو ، خاطرم بياورد پر پروانه خوابيده ميان دفتر حس نرم نوازش تو را يادم بياورد كار هر روزم است قرآن مياورم لب ايوان گل سرخي مي...

فال حافظ... پيرزن ، يه گوشه تنها ، بي صدا و مشکي پوشه انگاري با دست لرزون ، فال حافظ ميفروشه ! ميگه با صداي آروم : ميخري فالتو از من؟ شب بد رفته از اينجا ، فال تو : روزاي روشن! مي خرم ازش يه دونه، مي خونم فال خودم رو فال چيه ؟ وقتي هميشه مي دونم حال خودم رو توي فال من نوشته ...

زندگي آرام است مثل ارامش يك خواب بلند زندگي شيرين است مثل شيريني يك روزقشنگ زندگي رويايي است مثل روياي يكي كودك ناز زندگي زيبا است مثل زيبايي يك غنچه ي باز زندگي تك تك اين ساعت هاست...زندگي چرخش اين عقربه هاست زندگي راز دل مادر من ..زندگي گرمي دست پدر است..زندگي مثل زمان در گذر است..

آرزو دارم شبی عاشق شوی آرزو دارم بفهمی درد را تلخی برخوردهای سرد را میرسد روزی که بی من لحظه ها را سرکنی میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی میرسد روزی که شبها در کنار عکس من نامه های کهنه ام را مو به مو ازبر کنی

چون سنگ ها صدای مرا گوش می کنی سنگی و ناشنیده فراموش می کنی رگبار نو بهاری و خواب دریچه را از ضربه های وسوسه مغشوش می کنی دست مرا که ساقه ی سبز نوازش است با بر گ های مرده هم آغوش می کنی گمراه تر از روح شرابی و دیده را در شعله می نشانی و مدهوش میکنی ای ماهی طلایی مرداب خون من خوش باد مستیت ، که...

نسيم دلنواز و روح انگيز عشق را تا آخرين لحظه حيات در دل نگه ميدارم تا در آن لحظه هم عاشق باشم و در آخرين برگ خداحافظي ام مي نگارم: عشق برايم يك عادت بود،يك حاجت بود كه من ازمعبودم گرفتم و به محبوبم هديه كردم

زندگي گل زردى است بنام غم . رنگ سرخيست بنام عشق . فرياد بلنديست بنام آه . مرواريد غلطانيست بنام اشك . آينه ايست بنام دل . اشکيست که خشک ميشود . لبخنديست که محو ميشود و ياديست که در عالمه فراموشي ميماند. يا رب نظر تو بر نگردد برگشتن روزگار سهل است

من تنها نیستم, اشکهایم را دارم, اشکهایی که از غم تو بر گونه هایم جاری است. من تنها نیستم, لحظه ها را دارم لحظه هایی که یکی پس از دیگری عاشقانه می میرند تا حجم فاصله را کمرنگ تر کنند. من تنها نیستم چرا که خیالت حتی یک نفس از من غافل نمی شود چقدر دوست دارم لحظه هایی را که دلتنگ چشمانت می...

شب خامش است و خفته در انبان تنگ روي شهر پليد كودن دون ، شهر روسپي ناشسته دست و رو برف غبار بر همه نقش و نگار او بر ياد و يادگارش ، آن اسب ، آن سوار بر بام و بر درختش ، و آن راه و رهسپار شب خاموش است و مردم شهر غبار پوش پيموده راه تا قلل دور دست خواب در آرزوي سايه ي تري و قطره اي رؤياي دير...

اصلا چرا دروغ، همین پیش پای تو گفتم که یک غزل بنویسم برای تو احساس می کنم که کمی پیرتر شدم احساس می کنم که شدم مبتلای تو برگرد و هر چقدر دلت خواست بد بگو دل می دهم دوباره به طعم صدای تو از قول من بگو به دلت نرم تر شود بی فایده ست این همه دوری ، فدای تو! دریای من ! به ابر سپـردم...

پرواز در هوای خيال تو ديدنی ست حرفی بزن که موج صدايت شنيدنی ست شعر زلال جوشش احساس های من از موج دلنشين کلام تو چيدنی ست يک قطره عشق کنج دلم را گرفته است اين قطره هم به شوق نگاهت چکيدنی ست خم شد- شکست پشت دل نازکم ولی بار غمت ـ عزيز تر از جان ـ کشيدنی ست من در فضای خلوت تو خيمه می...

مي دونستم تنهايي گفتم كه همدمت مي شم نمي دونستم يه روز ديونه غمت مي شم مي دونستم كه دلت مثل كبوتر بي رياست ندونستم آشيونش پيش من نيست تو هواست مي دونستم تو دلت يه غصه كوچيكي هست نمي دونستم كي بود دل قشنگتو شكست نمي خواستم كه برم ولي دلت منو نخواست يه نفر آفتابي شد پا جاي پاي من گذاشت

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست همه دریا از آن ما کن ای دوست دلم دریا شد و دادم به دستت مکش دریا به خون پروا کن ای دوست کنار چشمه ای بودیم در خواب تو با جامی ربودی ماه رو از آب چو نوشیدیم از آن جام گوارا تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب تن بیشه پر از مهتابه امشب پلنگ کوه ها در خوابه امشب دل من در تنم...

[IMG]