طوری شدیم که همش میگیم خوش به حال پارسال
هروقت به مامان میگم که کاش راه خودمو میرفتم نه راه انتخابی شما رو میگه ب تو هنوز اول جوونیاه به قول دوستمون همینجوریشم خیلی از بقیه جلوتری
نمیدونن که انگار روحم اسیر شده نه راه پس دارم نه پیش
اونوقت میگن چرا انقد کسل و تنبل شدی
قبلا تلاشت بیشتر بود...