خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود
به هر درش که بخوانند بیخبر نرودطمع در آن لب شیرین نکردنم اولی ولی چگونه مگس از پی شکر نرود
سواد دیده غمدیدهام به اشک مشویکه نقش خال توام هرگز از نظر نرودز من چو باد صبا بوی خود دریغ مدار چرا که بی سر زلف توام به سر نرود
دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجایی که...