دلتنگم...نه برای کسی... از بی کسی ...
خسته ام... نه از تکاپو... از در به دری...
نه دوستی ... نه یادی ... نه خاطره ی شیرینی...
تنهایم... تنهاتر از آن سنگ کنار جاده...
گریه شاید زبان ضعف باشد ...
شاید خیلی کودکانه
شاید بی غرور...
...
اما هر وقت گونه هایم خیس می شود می فهمم
نه ضعیفم
... نه یک کودکم
بلکه هنوز احساس دارم ...
انسانها
برای عشق ورزیدن آفریده شدند
و اشیاء برای استفاده شدن
علت این همه
مشکلات... ما در دنیا این است
که به اشیاء عشق ورزیده می شود و از افراد
استفاده می شود.......