از باغ مــیبرنــــد چــــراغانـــــــیات کنـــــــند
تا کاج جشـــــنهای زمـــــستانیات کننـــــــد
پوشـــــــاندهاند «صبــــح» تو را «ابرهای تـــار»
تنها به این بــــــــهانه که بــــــارانیات کننـــــد
یوسف! به ایــــن رهـــــاشدن از چاه دل مبنـد
اینبار مــــــیبرند که زنــــــدانیات کننــــــــــد
ای گل، گمان مکن به شـــــب جشن میروی
شاید به خــــــــاک مردهای ارزانیات کننــــــــد
یکنقطه بیش فرق «رحیم» و «رجیم» نیست
از نقـــــــطهای بترس که شیــطانیات کننـــــد
آب طــــلبنکرده همـــــــیشه مـــــــراد نیست
گاهی بهــانهایست که قربــــانیات کننـــــــد
فاضل نظری / گزیده اشعار