به تو سربسته و در پرده بگویم
 
 تا ڪسے نشنود این راز گهربار جهان را
 
 آنچه گفتند و سرودند ... تو آنے !
 
 خود تو، جان جهانے
 
 تو ندانے ڪــہ خود آن نقطه عشقے
 
 تو خود، باغ بهشتے
 
 به تو سوگند
 
 ڪــہ این راز شنیدے و نترسیدے و بیدار شدے
 
 تا در خانه متروڪــہ هر ڪس ننشینے
 
 و به جز روشنی پرتو خود هیچ نبینے
 
 و گل وصل بچینے ...
 
 نه كه جزئے
 
 نه چون آب در اندام سبویے
 
 خود اویی، خود اویے
 
 به خود آے