به تو سربسته و در پرده بگویم
تا ڪسے نشنود این راز گهربار جهان را
آنچه گفتند و سرودند ... تو آنے !
خود تو، جان جهانے
تو ندانے ڪــہ خود آن نقطه عشقے
تو خود، باغ بهشتے
به تو سوگند
ڪــہ این راز شنیدے و نترسیدے و بیدار شدے
تا در خانه متروڪــہ هر ڪس ننشینے
و به جز روشنی پرتو خود هیچ نبینے
و گل وصل بچینے ...
نه كه جزئے
نه چون آب در اندام سبویے
خود اویی، خود اویے
به خود آے