آخه ميدوني دلم خوش بود كه بالاخره دارم از اين تنهايي در ميام.........اما خوب نشد....دلم از اين ميگيره كه هر كس دلش ميگيره منو واسه حرف زدن انتخاب ميكنه........اما من وقتي دلم ميگيره.......يه دوست خوب دارم كه از وقتي اومدم اراك باهاش رفيقم يه6 سالي ميشه اولين و بهترين دوستم.....اوضامون تقريبا شبيه همه.........جالبه كه هر وقت همو ميبينيم......سفره دل باز ميكنيم........بازم به مرام اون كه يه كم از درد دلاي منو گوش ميده.........شما كه سروري........اما خودت هم ميدوني دوست مجازي هيچ وقت جاي واقعيشو نميگيره........اما همين كه به حرفام گوش ميدي راحتتر ميشه دلم........