هوای من
نفس های گل سرخی ست
با لهجۀ عطرها
صدا می زند تو را
تو می وزیُّ
کوچه باغ دلم
می برد مرا به شبنم زار
بوی سبز علف
عطر خیس شبدرها
پر می کشد
چکاوک از پرچین سینه ام
و در جویبار خیالت
تن به عشق تو می شوید
زیر آفتاب گرم چشمانت
نفس های گل سرخی ست
با لهجۀ عطرها
صدا می زند تو را
تو می وزیُّ
کوچه باغ دلم
می برد مرا به شبنم زار
بوی سبز علف
عطر خیس شبدرها
پر می کشد
چکاوک از پرچین سینه ام
و در جویبار خیالت
تن به عشق تو می شوید
زیر آفتاب گرم چشمانت
خدا بر دل ها و گوش هایشان مهر نهاده و بر چشم ها پرده ای، برای آنان عذابی بزرگ است.
