-
از بین تمام فیلما، کتابا، روزنامه ها، مجله ها، سخنرانیا، آیه ها و احادیث و ... ، تاثیرگذارترین جمله تو زندگیم این دیالوگ مهران مدیری تو مرد 1000 چهره بود، وقتی داشتن ازش بازجویی می کردن :
" نمی دونم چرا تو زندگیم هی نمیشه"
ب مثل بهنام
خوبید؟
ممنون بابت پیامها
مرسی.
ممنون.
موفق باشین.
مرسی خیلی قشنگ بود
سلام بهنام خان
خوبین؟
ممنون از آهنگا...20
همین که سرکار میرید خیلی خوبه. من شاید اگه یه شغل خوب ذاشتم هیچوقت کارم به اینجا نمیکشید.
کاش مهربونتر بودن باهام. هرروز یه قیلم تازه. یه روز فرانسه دیگه به دانشجو ایرانی ویزا نمیده یه روز کانادا میگه نمیرسم این همه پرونده از ایران بررسی کنم.
در عجبم که چرا انقدر من پررو هستم که تا اینجاشو اومدم.
به قول حسین پناهی :
کاش هرگز آن روز از درخت انجیر پایین نیامده بودم
کاش هرگز آن روز از درخت انجیر پایین نیامده بودم
موفق باشی
درپناه خدا
شب خوش
هی. میگذرونم. شکر. باور کن انقدر زندگیم دیدنی و شلوغ شده که زمان و مکان از دستم میره. روزی 100 تا درو با مشت میکوبم دریغ از یه دونش که حتی نیم باز بشه.
شما چی؟ چه خبرا؟ کارا خوبه؟ بهتر شدید راستی؟
واقعا مرسی برای همه آهنگا و شعرای قشنگی که میذاری. خیلی به جا و زیبا هستن همشون.
والا ما هم دنبال آب بودیم
اما بیشتر سوختیم!
راست میگی سوختن درسته دردناکه ولی شیرینی به همراه داره
ببخشید
تقصیر من شد
نکنه 2فازی شدی؟؟؟
بلـــی
ممنونم ...
از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند سخت دلبسته‌ی این ایل و تبارم، چه کنم؟
می خواستم زندگی کنم ، راهم را بستند
ستایش کردم ، گفتند خرافات است
عاشق شدم ، گفتند دروغ است
گریستم ، گفتند بهانه است
خندیدم ، گفتند دیوانه است
لازم است گاهی عیسی باشی
ایوب باشی
و بالاخره لازم است گاهی از خود بیرون آیی و
از فاصله ای دورتر به خودت بنگری و با خود بگویی:
سالها سپری شد تا آن شوم که اکنون هستم ...
آیا ارزشش را داشت؟
گاه می رویم تا برسیم.
کجایش را نمی دانیم.
فقط می رویم تا برسیم ...
بی خبر از آنکه همیشه رفتن راه رسیدن نیست.
گاه برای رسیدن باید نرفت، باید ایستاد و نگریست.
باید دید، شاید رسیده ای و ادامه دادن فقط دورت کند.
باید ایستاد و نگریست به مسیر طی شده
من که در تنگ برای تو تماشا دارم
با چه رویی بنویسم غم دریا دارم؟
دل پر از شوق رهایی است، ولی ممکن نیست
به زبان آورم آن را که تمنا دارم
چیستم؟! خاطره ی زخم فراموش شده
لب اگر باز کنم با تو سخن ها دارم
با دلت حسرت هم صحبتی ام هست، ولی
سنگ را با چه زبانی به سخن وادارم؟
چیزی از عمر نمانده ست، ولی می خواهم
خانه ای را که فروریخته برپا دارم
[IMG]
نسیم، دانه را از دوش مورچه انداخت.
مور دانه را دوباره بر دوش گرفت و رو به آسمان گفت:
گاهی یادم می رود که هستی... کاش بیشتر نسیم می وزید!
سلام
سلام
جواب
جواب -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
