نه اصلا بهت نمیاد
در نگاه اول یه معصوم یه فرشته آسمونی یه انسان که در مفهوم کلمه ایثار پیچیده شده هستی.. ولی وقتی بخوای عمیقتر بشی میبینی که تو این دوره زمونه این چیزا همش یه ضعفه و تو تونستی با همون دمپایی ها /حداقل/ و گاها دیح دابان ها/ حداکثر/ موازنه ای بین اون دید اول و دومت ایجاد کنی...
قضیه داره یاد کردنه .. هر بار که صفحه ای رو رفرش کنی شش نفر جدید در لیست دوستان ظاهر میشه اونروز دست زیبای تقدیر اواتار تورو دوبار بر عیون ما متجلی ساخت.. گفتم حتما حکتی در این کاره..
البته همیشه به یاد شما هستیم این یه اصل شده