میتا

میان تکه های گم شده ام

سرگردانم ...

من این جا و آن جا

در جستجوی پیوندهایم

در پس کدامین ابهام

جا مانده ام،

که این آواز رازآلود

مرا به خویش می خواند ؟!

بر بیراهه های تردید

گام می زنم ...

میان تاریکی

قلبم را می یابم ...

همان یگانه راهنمای من

در مسیر زمان ،

که از هجوم آموخته ها

گریخته است

پیش می آیم و نگاه می کنم ...

اینک

حقیقت در یک قدمی ست ...!


فریبا حسینی سجادی

زندگي كوتاه است
پس بياييد بگوييم به هم دوستت مي دارم
كار دشواري نيست
و بياييد بخنديم به غم ها با هم
حيف از آن اوقاتي كه غم و غصه شود همدم ما
من و تو مي دانيم
دردو رنج و غم و اندوه
همه در گذرند
آنچه مي ماند و زيباست
وفاي من و توست
زندگي يعني عشق
عشق را تازه كنيم
عشق را با همه قلب خود اندازه كنيم
زندگي كوتاه است

خواهش میکنم عزیزم. مرسی

سلام میتا جون من ان هستم

سلام من عادت دارم هر روز جویای حال دوستانم بشم خوب هستین شما؟ شادی همه بچه های ایران شادی من هست پس بیاین با هم و درکنار هم بخندیم و دست در دست هم برای ازادی و پیشرفت ایران بکوشیم زنده باد ازادی

ها!منم خیلی دوستش دارم!همون ساتی که خودت میدونی و بیشتر گشتم قربونت!

گاهی باید جدی بود...میتا خانم....

سلام میتا جان، ممنون بخاطر عکس قشنگی که برام گذاشتی
آواتار جدید مبارک...

سلاااااااام
خوبی ؟

ممنونم

خواهش میکنم میتا جونم....
تو مسابقه آواتار سری از هم سوا بودیم....
آواتار جدیدت مبارک...

سلام دوست خوبم.
ممنونم از بابت گلای خوشگلتون

سلام میتا خانم....خوبم به مرحمت شما....ممنون که بهم سر زدین.

با بدیهای دیگران دل خویش را به سیاهی نیالائیم، همواره ساز سادگیمان کوک باشد و نگاهمان امیدوار.
ارد بزرگ

چشم که گشود ...

دلتنگ خانه بهشتی خود شد

و گریست ...

دستی پاهایش را گرفت

چرخاند ...

تا دنیای وارونه ما را ببیند

و یاد بگیرد

که دنیای ما

با آنچه در بهشت کوچک خود

آموخته بود

فرق دارد ...!

هنگامی که منتظرید دیگران هیجان را به زندگی شما باز گردانند، برای تولید عشق و شور و نشاط به انان وابسته می شوید و تماس خود را با منبع عشق درون خود ( خدا ) از دست می دهید.
باربارا دی آنجلیس

سلام دوست من . خیلی خوشحال می شوم به سایت من هم سر بزنید www.forum.hiroon.com

اگر آماده نباشیم بهترین بخت ها را نیز از دست خواهیم داد، و کسی که آماده نیست کمتر به پیروزی خواهد رسید. آمادگی یعنی بروز بودن داشته ها و دانش بیشتر در هر پیشه و کاری.
ارد بزرگ

همیشه یک چیزی کم می آوریم !

همواره قدمی برای گذاشتن باقی می ماند

که قدمی بر داریم ...

همیشه کاملا نمی رسیم ...

فقط فکر می کنیم که رسیده ایم !

همیشه یک نفر هست

که خواهد آمد ...

که نمی شناسیم کیست !

فقط حسش می کنیم ...

در دلمان ...

همیشه جای خالی کسی

اذیتمان می کند ...!

خواهش می کنم خواهر خوبم،
امیدوارم همیشه موفق و شاد و سربلند باشی.

کجایی میتای عزیز ؟

معبودم ...

گاهی آنقدر واقعیت داری

که سرم به یک تکه ابر سجده می برد

و توقع دارم از سنگ

مهربانی را !

...

امروز خواستم از خودم بنویسم

اما نشد !

خواستم از تو بنویسم

که ناگهان اشک ریختم و دستانم لرزید !

تو خوب می دانی که آسمان من بارانیست ...

تو خوبتر می دانی که نیازم به تو ابدیست ...

تو می دانی، خوب می دانی

که ایمان از دست رفته باز خواهد گشت ...

باز خواهد گشت ...!

خدایا...

مردمانی را دیدم که تسبیح به دست گرفته و دانه دانه ذکر تو را می شمردند به عادت آنگونه با شتاب و متصل نام تو را می خواندند که گویی در معامله ای از تو چیزی ستانده اند و اکنون بهای آن را می پردازند!
و اندیشیدم که آیا در هر بار خواندن نامت ، بزرگی و لطفت را نیز در ذهن تداعی می کنند؟!
مردمانی را دیدم که کاغذی دعا به بهایی می خریدندو چون نسخه ای از فروشنده چند بار و چگونه خواندنش را برای رفع حاجت طلب می کردند!
و اندیشیدم که آیا ترا می خوانیم تا بستانیم یا ترا می خوانیم چون دوستت داریم؟!

مهربانترین...

به ما بیاموز
که دل آدمی عصاره وجود اوست ،حرمت دل ها را از یاد نبریم

به ما بیاموز
که دوست داشتن را فراموش نکنیم و آنانکه دوستمان دارند را از خاطر نبریم

به ما بیاموز
که سوگند راست بودن دروغمان را نام تو نسازیم

به ما بیاموز
که به ناحق کردن حق دیگری عادت نکنیم

و به من بیاموز
که دوستی ام را بندی به پای دوستان نسازم و در همه حال دوستشان بدارم. حتی اگر فراموشم کنند ...

دوست واقعی کسی است که دستهای تو را بگیرد ولی قلب تو را لمس کند.
اندرو متیوس

حوصله ام سر می رود ... می رود ... می رود ... تا باز به آغاز می رسم !

می میرم ، دوباره زنده ام می کند ...

ایمان می آورم ، می جنگم ، می میرم !

می نویسم ، خط می زنم ...

خط خوردگی هایم را حفظم ، می نویسم !

فریاد می زنم ، می گریزم ، می گریزانم ...

ضجه می زنم که بازگرد، باز طغیان می کنم !

خدا می سازم ، توبه می کنم ، سجده می کنم ...

در سجده به مامنم کافر می شوم ، بی خدا می شوم ...

.

.

.

از این همه تکرار حوصله ام سر می رود ... می رود ... می رود تا به آغاز می رسم ...!


ستاره

خدايا، ما را ببخش، اين‌ تعريف‌ انسان‌ نيست. ما ديگر ايوب‌ نيستيم...

.

.

.

خدايا اما به‌ ما برگردان، آن‌ معجون‌ تلخ، آن‌ اكسير مقدس، آن‌ صبر قشنگ‌ را ...

طعمش‌ تلخ‌ بود. تلخي‌اش‌ را دوست‌ نداشتيم...نمي‌دانستيم‌ كه‌ دواست. دواي‌ تلخ‌ترين‌ دردها...نمي‌دانستيم‌ معجون‌ است! معجونِ‌ انسان‌ شدن...گمش‌ كرديم. شيطان‌ از دستمان‌ دزديد! بي‌طاقت‌ شديم‌ و ناآرام. دهانمان‌ بوي‌ شكايت‌ گرفت‌ و گلايه...‌

و تازه‌ فهميديم‌ نام‌ آن‌ اكسير مقدس، نام‌ آنچه‌ از دستش‌ داديم، «صبر» بود...

ديگر عزم‌ آهني‌ و طاقت‌ فولادي‌ نداريم، ديگر پاي‌ ماندن‌ و شانه‌ سنگي‌ نداريم. انگار ما را از شيشه‌ و مه‌ ساخته‌اند. براي‌ شكستن‌مان‌ توفان‌ لازم‌ نيست. ما با هر نسيمي‌ هزار تكه‌ مي‌شويم. ترك‌ مي‌خوريم. مي‌افتيم، مي‌شكنيم، مي‌ريزيم‌ و شيطان‌ همين‌ را مي‌خواست!

خدايا، ما را ببخش، اين‌ تعريف‌ انسان‌ نيست. ما ديگر ايوب‌ نيستيم...

از اينجا تا تو هزار راه‌ فاصله‌ است. ما اما چقدر بي‌حوصله‌ايم. ما پيش‌ از آنكه‌ راه‌ بيفتيم، خسته‌ايم. از ناهموار مي‌ترسيم، از پست‌ و بلند مي‌هراسيم، از هر چه‌ ناموافق‌ مي‌گريزيم...
شانه‌هايمان‌ درد مي‌كند، اندوه‌هاي‌ كوچكمان‌ را نمي‌توانيم‌ بر دوش‌ كشيم،ما زير هر غصه‌اي‌ آوار مي‌شويم، توي‌ سينه‌ ما جا براي‌ هيچ‌ غمي‌ نيست...

برای آنکه تاریخ تا ابد دروغ باشد، کافیست که فقط یکنفر حقایق را کتمان کند.
میشله